Witam!

Nazywam się Natalia Pietkun, z wykształcenia jestem psychologiem, a od lat pracuję jako terapeuta.

Od 2008 roku prowadzą prywatny gabinet "Ab Intra", który znajduje się we Wrocławiu, przy ulicy Kłodnickiej 29/9, do którego zapraszam osoby poszukujące pomocy w problemach takich jak uzależnienie, depresja, anoreksja, bulimia, nerwica, syndrom DDA.

Zapraszam do lektury poniższych wpisów, które są po części własnego autorstwa, po części znalezione w sieci lub dodane przez zaprzyjaźnione osoby.

Proszę o komentarze oraz odwiedzenie strony ab-intra.pl.

wtorek, 17 grudnia 2013

Kiedy podejrzewać u dziecka anoreksję?

Anoreksji nie diagnozuje się z dnia na dzień. Jest to proces, którego początek leży po stronie najbliższych chorego dziecka - gdy zdają sobie sprawę, że ich obawy nie są irracjonalne i z dzieckiem dzieje się coś niedobrego.

Czasami dotarcie do tego momentu zajmuje tygodnie, miesiące, czasem lata. Zależy to od wielu czynników - między innymi od wiedzy rodziców, od zdolności przyjrzenia się sytuacji z pewnego dystansu, czy też od specyficznych rodzinnych relacji.

Nie można oczekiwać, aby rodzice swoje obawy budowali na suchych kryteriach medycznych, których użycie wymaga obiektywizmu, czy specjalistycznych umiejętności wykraczających poza ich wykształcenie.

Kiedy zatem można podejrzewać anoreksję?

Wygląd

1. Dziecko jest szczuplejsze od swoich rówieśników; otoczenie zwraca uwagę na nadmierne wychudzenie; są problemy ze znalezieniem ubrań, które może nosić bez zwężania.

2. Ciągłe uczucie zimna, ubieranie się nieadekwatnie do warunków pogodowych.

3. Na skórze klatki piersiowej, brzuchu pojawia się drobny ciemny meszek.

Jedzenie

1. Odmowa jedzenia pokarmów, po których można przytyć. Lista zakazanych pokarmów stopniowo się zwiększa - przeważnie z jadłospisu znikają po kolei słodycze, makaron, ziemniaki, produkty mączne, wieprzowina itd.

2. Posiłki są monotonne, ograniczone do kilku produktów, czasami dziwacznie łączone np. jabłka z ketchupem.

3. Posiłki zjadane są w samotności.

4. Bardzo dobra znajomość kaloryczności poszczególnych produktów.

5. Wyrzucanie jedzenie, kłamanie co do ilości zjedzonych pokarmów.

Zachowanie

1. Na uwagi dotyczące konieczności przytycia - reakcją jest lęk, smutek. Przy próbach nakłonienia do wspólnych posiłków wywołuje awantury, które kończą się jedzeniem w samotności lub niejedzeniem.

2. Twierdzi, że ma grube poszczególne części ciała, przeważnie brzuch, uda, twarz.

3. Często jest drażliwe, smutne, płaczliwe.

4. Zamyka się w sobie, ogranicza się liczba kontaktów towarzyskich.

5.  Nieadekwatnie dużo czasu poświęca nauce. Zanikają lub mocno ograniczane są wcześniejsze zainteresowania.

6.  Ćwiczy - brzuszki, bieganie. Poświęca temu znaczną część dnia.

Zdrowie

1. Stosuje leki przeczyszczające, często w bardzo dużych ilościach.

2. Nie miesiączkuje (kobieta).

3. Skarży się na zmęczenie, osłabienie.

4. Wypadają włosy, wymaga częstszych wizyt u stomatologa.


Dobre wyniki badań laboratoryjnych nie wykluczają obecności zaburzeń odżywiania - u znacznej części nie stwierdza się istotnych odchyleń od normy.

1 komentarz:

  1. Anoreksja często zaczyna się niewinnie – od „zdrowego stylu życia” czy chęci lekkiej zmiany wyglądu, ale z czasem przeradza się w poważny problem. Fajnie, że wpis podkreśla, na jakie sygnały zwracać uwagę, bo im szybciej rodzic zauważy niepokojące zachowania, tym większa szansa na skuteczną pomoc. Warto pamiętać, że leczenie anoreksji to nie tylko dieta, ale przede wszystkim praca nad emocjami i postrzeganiem siebie. Jeśli ktoś szuka specjalistycznego wsparcia w tym temacie, to https://bliskopsycholog.pl/ może być dobrym miejscem, żeby zacząć

    OdpowiedzUsuń